Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

ΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ

Το Υπουργείο Παιδείας κήρυξε έναν απροκάλυπτο πόλεμο εναντίον του Δημόσιου Αγαθού της Εκπαίδευσης, της Έρευνας και των λειτουργών τους. Έναν ανοιχτό πόλεμο που (αποτελεί βέβαια τμήμα του ευρύτερου πολέμου) έχει εξαπολύσει -η στερούμενη λαϊκής νομιμοποίησης- Κυβέρνηση του καταρρέοντος αστικού δικομματισμού, απέναντι σε όλη την κοινωνία με πρόσχημα την οικονομική κρίση. Ένας πόλεμος συστηματικής εξάρθρωσης κάθε έννοιας Κοινωνικού Κράτους και εργασιακών δικαιωμάτων, καταστροφής του περιβάλλοντος, ευτελισμού των θεμελιωδών δικαιωμάτων του Συντάγματος, μετάλλαξης της πολιτικής δημοκρατικής λειτουργίας σε «παίγνιο» με τελικό στόχο μια νέα συσσώρευση υπέρ του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.

Εν μέσω θέρους και μετά από «κοπιαστικό διάλογο» της υπουργού με τον καθρέφτη, ψηφίστηκε από την συντριπτική πλειοψηφία της βουλής (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ), ο νέος νόμος για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, νόμος εξειδίκευσης του μνημονίου στα Πανεπιστήμια. Η μετατροπή της δημόσιας και δωρεάν παιδείας σε εμπόρευμα, η εναρμόνιση του εργαζόμενου στην κοινωνία του μνημονίου και το τέλος της δημοκρατίας, της συλλογικότητας, των διεκδικήσεων, συμπυκνώνονται στο νόμο Διαμαντοπούλου. Οι αγώνες ενάντια στο νόμο άρχισαν ως άμεση απάντηση το Σεπτέμβρη, με 300 καταλήψεις πανελλαδικά να δείχνουν την πλήρη αντίθεση του φοιτητικού κινήματος. Η υποχώρησή του, έφερε μαζί της μια περίοδο νηνεμίας και κανονικότητας στις σχολές. Τώρα, που διακυβεύεται η οριστική εφαρμογή του νόμου μέσα από τις εκλογές για το Συμβούλιο Διοίκησης οι εστίες αντίστασης αναζωπυρώνονται…

Μιλάμε για έναν νέο κοινό αγώνα των φοιτητών, των οποίων η δωρεάν φοίτηση καταργείται και τα πτυχία διαλύονται. Των καθηγητών, η εργασία των οποίων μπαίνει στα στενά καλούπια των τεχνοκρατών-manager και οι εργασιακές συνθήκες χειροτερεύουν. Των εργαζόμενων στα Πανεπιστήμια, οι οποίοι ζουν με μισθούς πείνας και κινδυνεύουν να απολυθούν λόγω της εφεδρείας.

Η Εκπαιδευτική Κοινότητα αντιστέκεται ενωτικά και παράγει νίκες.


Η συναίσθηση για τον κοινό αυτό αγώνα, μετουσιώθηκε σε πράξη με τη δημιουργία πολλών πρωτοβουλιών φοιτητών-καθηγητών-εργαζόμενων σε διάφορα πανεπιστημιακά και τεχνολογικά ιδρύματα (ΕΜΠ, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, ΑΠΘ, ΕΚΠΑ, ΤΕΙ Ιωαννίνων κ.α.) με στόχο την ακύρωση των εκλογών για τα Συμβούλια Διοίκησης. Οι πρωτοβουλίες αυτές, πέρα από την υλοποίηση του στόχου τους, αναδεικνύουν ένα αντιπαράδειγμα κοινωνικής οργάνωσης βασισμένο στη δημοκρατική συμμετοχή όλων μέσω της συλλογικής συζήτησης, στη δύναμη της συλλογικότητας και στην αλληλεγγύη, οικοδομώντας το δικό μας υπόδειγμα για το Πανεπιστήμιο και το ΤΕΙ.

Στην πράξη λοιπόν συγκροτείται ένα μέτωπο όπου ο ένας πληττόμενος στέκεται στο πλευρό του άλλου και κανείς δε μένει μόνος του στην κρίση, γιατί συνειδητοποιούν ότι ο εχθρός είναι κοινός: είναι η μνημονιακή πολιτική του κεφαλαίου, ο νόμος για τα πανεπιστήμια και οι πολιτικοί του εκφραστές
. Το μέτωπο αυτό, της έμπρακτης αλληλεγγύης, το βλέπουμε πια στην πράξη, εκεί όπου οι φοιτητές και οι καθηγητές στέκονται στο πλευρό των φυλάκων και των καθαριστριών που απολύονται, των διοικητικών που βγαίνουν στην εφεδρεία, και που και αυτοί με τι σειρά τους θα σταθούν δίπλα στους φοιτητές που διαγράφονται, απέναντι στα δίδακτρα που έρχονται, δίπλα στους συμβασιούχους-ωρομίσθιους που απολύονται και στους υπόλοιπους εργαζόμενους που θα επακολουθήσουν.

Τώρα που γίνεται ξεκάθαρο ότι οι από πάνω είναι αλλεργικοί στη δημοκρατία και συνεχώς πληθαίνουν οι όψεις ενός κράτους έκτακτης ανάγκης που μορφοποιείται μέσα από συνεχείς δημοκρατικές εκτροπές, στα πανεπιστήμια βλέπουμε όψεις από τη δημοκρατία των από κάτω, μέσα από τις κοινές συνελεύσεις, εκεί όπου η γνώμη του καθενός μετράει το ίδιο και η απόφαση λαμβάνεται από κοινού
. Αυτή η δημοκρατία έρχεται σε απόλυτη ρήξη με τη «δημοκρατία» - απουσία της πλειοψηφίας, τη «δημοκρατία» του Νόμου Πλαίσιο, που εξαντλείται τη στιγμή της εκλογής, για να λειτουργεί το Συμβούλιο Διοίκησης ανεξέλεγκτα και αυταρχικά..

Εμείς ως ζωτικό κομμάτι της κοινωνίας δεν πρέπει να σταματήσουμε εδώ, μέσα από νέες αποφάσεις γενικών συνελεύσεων, από κινητοποιήσεις και αγώνες, μέσα από συνελεύσεις πρωτοβουλιών έχουμε χρέος να αντισταθούμε σε όσους μας ετοιμάζουν ένα μαύρο μέλλον, έχουμε χρέος να αναδείξουμε τον ρόλο της Γενικής Συνέλευσης και του αυτοδιοίκητου των ιδρυμάτων, έχουμε χρέος να χτίσουμε τον δικό μας κόσμο!
   
Το αν θα τα καταφέρουμε τελικά, θα εξαρτηθεί από την έκβαση συνολικά των κοινωνικών αγώνων της νεολαίας, των εργαζόμενων, των ανέργων, ουσιαστικά της πλειοψηφίας της κοινωνίας απέναντι στην οικτρή μειοψηφία των τραπεζιτών, των εφοπλιστών, των βιομηχάνων. Το πανεπιστήμιο έχει να συμβάλει δείχνοντας το νικηφόρο δρόμο με το κοινό μέτωπο στη βάση των υλικών συμφερόντων, με τις δομές συμμετοχικής δημοκρατίας των από κάτω.

Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2012

Η' ΕΜΕΙΣ Η' ΑΥΤΟΙ

Στις 12/2/2012, εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι και νέοι πλημμύρισαν τους δρόμους όλης της Ελλάδας, από την Κομοτηνή μέχρι την Κρήτη. Στην Αθήνα το κέντρο της πόλης βούλιαξε από κόσμο. Η απάντηση της κυβέρνησης των τραπεζιτών ήταν για μία ακόμη φορά η καταστολή. Η αστυνομία βαίνοντας σε, ένα άνευ προηγουμένου, όργιο καταστολής και κάνοντας αλόγιστη χρήση χημικών προσπάθησε να διαλύσει τους διαδηλωτές χωρίς ωστόσο να τα καταφέρει. Για περισσότερες από πέντε ώρες οι εκατοντάδες χιλιάδες λαού δεν οπισθοχωρούσαν μπροστά στην τρομοκρατία της κυβέρνησης και της αστυνομίας.

Την ίδια στιγμή, τα καθεστωτικά ΜΜΕ και οι μεγαλοκαναλάρχες προσπαθούσαν να συγκαλύψουν το έργο της κυβέρνησης. Χειροκροτούσαν την ψήφιση του μνημονίου και τους μισθούς των 400 Ευρώ αποσιωπώντας τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια σε ολόκληρη την Ελλάδα.

Ο λαός όμως μίλησε, καταψηφίζοντας στους δρόμους, τα μνημόνια. Αντιστάθηκε στη βία του κράτους και απέδειξε ότι είναι έτοιμος να διαμορφώσει αυτός και μόνο αυτός τις πολιτικές εξελίξεις του τόπου. Ο αγώνας δεν τελείωσε, συνεχίζεται μέχρι την ανατροπή των κυβερνήσεων και των πολιτικών τους που οδηγούν τους ανθρώπους στη φτώχεια και την εξαθλίωση.

ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΣΤΟ ΤΕΙ ΗΠΕΙΡΟΥ

Πέρα από τα πρώτα επιτεύγματα του υπουργείου παιδείας και της απονομιμοποιημένης κυβέρνησης Παπαδήμου (καταπάτηση ασύλου, μείωση συγγραμμάτων και φοιτητικών παροχών, ποινικοποίηση φοιτητικών αγώνων) ήρθε η ώρα να επιβάλλει το υπουργείο παιδείας την πρώτη μεγάλης κλίμακας αλλαγή στη λειτουργία των πανεπιστημίων και ΤΕΙ: τα περιβόητα Συμβούλια Διοίκησης. Η πανεπιστημιακή κοινότητα, οι φοιτητές, οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι αλλά και η ελληνική κοινωνία ξέρουν πολύ καλά ότι ο νόμος αυτός σημαίνει το τέλος της δημόσιας και δωρεάν τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Τι σημαίνει όμως Συμβούλιο Διοίκησης ακριβώς:


  • Μετατρέπει τα ΑΕΙ και ΤΕΙ σε Α.Ε.(εταιρείες) που θα παράγουν υπερειδικευμένους υπαλλήλους μιας χρήσης και όχι επιστήμονες με ευρεία επιστημονική συγκρότηση και κριτική σκέψη.
  • Διασπά τα πτυχία σε δύο κύκλους, με στόχο την εισαγωγή διδάκτρων και την «αυτοχρηματοδότηση» των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων και παράλληλα κατεδαφίζει τα επαγγελματικά δικαιώματα.
  • Καταργεί τον δημόσιο χαρακτήρα της έρευνας.
  • Καταργεί τη δημοκρατική αυτοδιοίκηση του πανεπιστημίου και δημιουργεί ένα ολιγαρχικού χαρακτήρα όργανο που θα τελεί κάτω από τον ασφυκτικό επιχειρηματικό έλεγχο, διαλύοντας με τον τρόπο αυτό κάθε ίχνος δημοκρατίας στα ΑΕΙ-ΤΕΙ.
  • Ανοίγει τον δρόμο σε καταργήσεις - συγχωνεύσεις τμημάτων και σχολών με αγοραία κριτήρια καθώς και σε απολύσεις διδακτικού και διοικητικού προσωπικού.
Τέλος η εκπαίδευση που ξέραμε. Αντί να διαμορφώσουμε την παιδεία του αύριο, κατεδαφίζουν ότι απέμεινε στο όνομα της ελεύθερης αγοράς και κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου !! 
Την Τετάρτη 08-02-12 ήταν προγραμματισμένη η διαδικασία των εκλογών του συμβουλίου διοίκησης του ΤΕΙ Ηπείρου. Η διαδικασία ήταν εξ’ αναβολής καθώς τις 3 προηγούμενες φορές δεν πραγματοποιήθηκε μετά την παρέμβαση φοιτητών των ΤΕΙ Ιωαννίνων και Άρτας αλλά και το μπλοκάρισμα της διαδικασίας μετά από αποφάσεις που πάρθηκαν από τους φοιτητικούς συλλόγους ενάντια στο νόμο πλαίσιο Διαμαντοπούλου για την παιδεία το φθινόπωρο.

Το κτίριο της διοίκησης στο οποίο θα πραγματοποιούνταν οι εκλογές ήταν ΄΄κλειδαμπαρωμένο΄΄ και προφυλασσόταν από εταιρεία security με σκοπό να μην επιτρέψουν στους φοιτητές να σταματήσουν τη διαδικασία. Ύστερα από πολλές προσπάθειες μπλοκαρίσματος των εκλογών και μετά από συνεχείς αντιμαχίες με καθηγητές, οι εκλογές μεταφέρθηκαν στο ΤΕΙ Άρτας και μετά ξανά στη διοίκηση. Σε αυτό το σημείο πρέπει να τονιστεί η παραποίηση της διαδικασίας με τις εκλογές να πραγματοποιούνται σε παραπάνω από ένα μέρη με αυτοσχέδιες κάλπες και ψήφους από την «πίσω πόρτα».

Αυτοί όμως οι οποίοι υποστήριξαν φανατικά και με σθένος τις εκλογές ήταν όλοι οι μόνιμοι καθηγητές του ΤΕΙ Ηπείρου (με τη συντριπτική πλειοψηφία των καθηγητών του ΤΕΙ Ιωαννίνων) οι οποίοι από την αρχή ως το τέλος ήταν ιδιαίτερα προκλητικοί απέναντι στους φοιτητές. Οι καθηγητές έβριζαν και απειλούσαν τους φοιτητές καλλιεργώντας ένα κλίμα τρομοκρατίας, ξεχνώντας πως με τα συμβούλια διοίκησης και το νέο νόμο η παιδεία διαλύεται και ο δημόσιος χαρακτήρας της χάνετε. Επιπλέον, με πρώτο και καλύτερο τον πρόεδρο του ΤΕΙ Ηπείρου κ. Γκίκα επιτέθηκαν βίαια στου φοιτητές απειλώντας τους πως θα διαγραφούν όλοι αφού πρώτα κάλεσαν και την αστυνομία.

Η διαπίστωση είναι μία και ξεκάθαρη, οι μόνιμοι καθηγητές του ΤΕΙ Ηπείρου είναι απέναντι στους φοιτητές, απέναντι στην ακαδημαϊκή και αξιοκρατική μόρφωση, απέναντι στην εκπαίδευση για όλους, αλλά και απέναντι στην κοινωνία, αφού στηρίζοντας το νόμο πλαίσιο για την παιδεία στηρίζουν στην πράξη όλη αυτήν την πολιτική που έχει φτάσει το σύνολο της κοινωνίας στην εξαθλίωση, τη φτώχεια, την επισφάλεια και την ανεργία. Εμείς ως φοιτητές δεν πρέπει να σταματήσουμε εδώ, μέσα από νέες αποφάσεις γενικών συνελεύσεων, από κινητοποιήσεις και αγώνες έχουμε χρέος να σταθούμε απέναντι σε όσους μας ετοιμάζουν ένα μαύρο μέλλον.


Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2012

ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΤΩΝ 300 ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Ένας χρόνος συμπληρώνεται από την απεργία πείνας των 300 μεταναστών εργατών. Οι 300 εργάτες αγωνίστηκαν για τα αυτονόητα δικαιώματα τους, για την αξιοπρέπεια και τη ζωή τους, αγωνίστηκαν για όλους τους εργαζόμενους. Ένα χρόνο μετά, η ένταση της οικονομικής κρίσης έχει οδηγήσει χιλιάδες μετανάστες και χιλιάδες Έλληνες εργαζόμενους στη φτώχεια, την ανεργία και την εξαθλίωση. Απέναντι στα κοινά προβλήματα η απάντηση μπορεί να είναι μόνο κοινή.

Οι 300 απεργοί πείνας κατάφεραν, με τον αγώνα τους, να μειώσουν τα απαιτούμενα ένσημα από 100 σε 60 για την έκδοση βιβλιάριου ασθενείας για όλους τους εργαζόμενους και από 200 σε 120 για την ετήσια ανανέωση της άδειας παραμονής των μεταναστών. Κατάφεραν ακόμη να μειώσουν τον απαιτούμενο χρόνο παραμονής για τη νομιμοποίηση χωρίς προϋποθέσεις από 12 έτη σε 10 (παρότι η κυβέρνηση είχε δεσμευθεί για 8 έτη). Επιπλέον, πέτυχαν το ανανεώσιμο καθεστώς «ανοχής» και το δικαίωμα ταξιδιού στις χώρες καταγωγής (παρά τα «διαδικαστικά» προβλήματα που συχνά προκύπτουν). Ωστόσο, παρά την ρητή δέσμευση της κυβέρνησης στη συμφωνία του Μαρτίου, η χορήγηση Άδειας Εργασίας εξακολουθεί να εκκρεμεί για τους 300 πρώην απεργούς πείνας. Την ίδια στιγμή, η έκδοση νέων αδειών εργασίας έχει ουσιαστικά διακοπεί για όλους τους αιτούντες άσυλο, για χιλιάδες ανθρώπους που αποκλείονται από την κανονική εργασία με ασφάλιση. Ο αγώνας που ξεκίνησε ένα χρόνο πριν δεν θα τελειώσει εώς ότου κάθε μετανάστης που ζει σε αυτή τη χώρα αποκτήσει όλα τα αυτονόητα δικαιώματα που εξασφαλίζουν μία ζώη αξιοπρέπειας.

Η πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες σήμερα αποτελεί μία από τις πιο σκληρές όψεις που βιώνουν οι εργαζόμενοι συνολικά. Μέσα σε συνθήκες κρίσης οφείλουμε να αντιπαλέψουμε πρακτικές μίσους, ρατσισμού και ξενοφοβίας οι οποίες αποπροσανατολίζουν τους εργαζόμενους από τον πραγματικό εχθρό. Από εκείνες τις πολιτικές δηλαδή που γεννούν τη φτώχεια την εκμετάλλευση και την ανεργία. Έλληνες και ξένοι να ενώσουμε τις φωνές και να διεκδικήσουμε μία ζωή με δικαιώματα, μία ζωή με αξιοπρέπεια.