Ένας χρόνος συμπληρώνεται από την απεργία πείνας των 300 μεταναστών εργατών. Οι 300 εργάτες αγωνίστηκαν για τα αυτονόητα δικαιώματα τους, για την αξιοπρέπεια και τη ζωή τους, αγωνίστηκαν για όλους τους εργαζόμενους. Ένα χρόνο μετά, η ένταση της οικονομικής κρίσης έχει οδηγήσει χιλιάδες μετανάστες και χιλιάδες Έλληνες εργαζόμενους στη φτώχεια, την ανεργία και την εξαθλίωση. Απέναντι στα κοινά προβλήματα η απάντηση μπορεί να είναι μόνο κοινή.
Οι 300 απεργοί πείνας κατάφεραν, με τον αγώνα τους, να μειώσουν τα απαιτούμενα ένσημα από 100 σε 60 για την έκδοση βιβλιάριου ασθενείας για όλους τους εργαζόμενους και από 200 σε 120 για την ετήσια ανανέωση της άδειας παραμονής των μεταναστών. Κατάφεραν ακόμη να μειώσουν τον απαιτούμενο χρόνο παραμονής για τη νομιμοποίηση χωρίς προϋποθέσεις από 12 έτη σε 10 (παρότι η κυβέρνηση είχε δεσμευθεί για 8 έτη). Επιπλέον, πέτυχαν το ανανεώσιμο καθεστώς «ανοχής» και το δικαίωμα ταξιδιού στις χώρες καταγωγής (παρά τα «διαδικαστικά» προβλήματα που συχνά προκύπτουν). Ωστόσο, παρά την ρητή δέσμευση της κυβέρνησης στη συμφωνία του Μαρτίου, η χορήγηση Άδειας Εργασίας εξακολουθεί να εκκρεμεί για τους 300 πρώην απεργούς πείνας. Την ίδια στιγμή, η έκδοση νέων αδειών εργασίας έχει ουσιαστικά διακοπεί για όλους τους αιτούντες άσυλο, για χιλιάδες ανθρώπους που αποκλείονται από την κανονική εργασία με ασφάλιση. Ο αγώνας που ξεκίνησε ένα χρόνο πριν δεν θα τελειώσει εώς ότου κάθε μετανάστης που ζει σε αυτή τη χώρα αποκτήσει όλα τα αυτονόητα δικαιώματα που εξασφαλίζουν μία ζώη αξιοπρέπειας.
Η πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες σήμερα αποτελεί μία από τις πιο σκληρές όψεις που βιώνουν οι εργαζόμενοι συνολικά. Μέσα σε συνθήκες κρίσης οφείλουμε να αντιπαλέψουμε πρακτικές μίσους, ρατσισμού και ξενοφοβίας οι οποίες αποπροσανατολίζουν τους εργαζόμενους από τον πραγματικό εχθρό. Από εκείνες τις πολιτικές δηλαδή που γεννούν τη φτώχεια την εκμετάλλευση και την ανεργία. Έλληνες και ξένοι να ενώσουμε τις φωνές και να διεκδικήσουμε μία ζωή με δικαιώματα, μία ζωή με αξιοπρέπεια.
Οι 300 απεργοί πείνας κατάφεραν, με τον αγώνα τους, να μειώσουν τα απαιτούμενα ένσημα από 100 σε 60 για την έκδοση βιβλιάριου ασθενείας για όλους τους εργαζόμενους και από 200 σε 120 για την ετήσια ανανέωση της άδειας παραμονής των μεταναστών. Κατάφεραν ακόμη να μειώσουν τον απαιτούμενο χρόνο παραμονής για τη νομιμοποίηση χωρίς προϋποθέσεις από 12 έτη σε 10 (παρότι η κυβέρνηση είχε δεσμευθεί για 8 έτη). Επιπλέον, πέτυχαν το ανανεώσιμο καθεστώς «ανοχής» και το δικαίωμα ταξιδιού στις χώρες καταγωγής (παρά τα «διαδικαστικά» προβλήματα που συχνά προκύπτουν). Ωστόσο, παρά την ρητή δέσμευση της κυβέρνησης στη συμφωνία του Μαρτίου, η χορήγηση Άδειας Εργασίας εξακολουθεί να εκκρεμεί για τους 300 πρώην απεργούς πείνας. Την ίδια στιγμή, η έκδοση νέων αδειών εργασίας έχει ουσιαστικά διακοπεί για όλους τους αιτούντες άσυλο, για χιλιάδες ανθρώπους που αποκλείονται από την κανονική εργασία με ασφάλιση. Ο αγώνας που ξεκίνησε ένα χρόνο πριν δεν θα τελειώσει εώς ότου κάθε μετανάστης που ζει σε αυτή τη χώρα αποκτήσει όλα τα αυτονόητα δικαιώματα που εξασφαλίζουν μία ζώη αξιοπρέπειας.
Η πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες σήμερα αποτελεί μία από τις πιο σκληρές όψεις που βιώνουν οι εργαζόμενοι συνολικά. Μέσα σε συνθήκες κρίσης οφείλουμε να αντιπαλέψουμε πρακτικές μίσους, ρατσισμού και ξενοφοβίας οι οποίες αποπροσανατολίζουν τους εργαζόμενους από τον πραγματικό εχθρό. Από εκείνες τις πολιτικές δηλαδή που γεννούν τη φτώχεια την εκμετάλλευση και την ανεργία. Έλληνες και ξένοι να ενώσουμε τις φωνές και να διεκδικήσουμε μία ζωή με δικαιώματα, μία ζωή με αξιοπρέπεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου